11 september 2017. Buiten beukt de wind en klettert de regen tegen De Zwijger. Binnen zitten ondanks het hondenweer veel mensen zich weer te verkneukelen op wat gaat komen. De tweeëndertigste Donkere Kamer is een feit en we gaan genieten.

Presentatoren

Evita de Roode, Marc Prüst

Gasten

Theo Bosboom, Oscar Castillo, Sean Farran, Jamie Hawkesworth, Louise Honee, Mascha Jansen, Emilia van Lynden, Frank Schallmaier, Rosa Verhoeve, Dirk Jan Visser, Sanne de Wilde,

Verslag

De eerste Pitch komt van Rosa Verhoeve. Haar ouders repatrieerden in 1957 uit Nederlands-Indië naar Nederland. Het vormt de achtergrond voor haar langlopend persoonlijk fotoproject “Kopi Susu” (Koffie met Melk). Waar het koloniale verleden in haar jeugd werd stilgezwegen vormt het nu een raamwerk voor haar eigen ‘imaginaire ruimte’.

Na deze aftrap neemt Evita de Roode een Interview af met Sean Farran (zakelijk directeur) en Emilia van Lynden (artistiek directeur) van Unseen Amsterdam. Het ambitieuze fotofestival vindt plaats van 22 tot 24 september in de Westergasfabriek te Amsterdam. 

De tweede pitch wordt verzorgd door Mascha Jansen. Zij vraagt ondersteuning voor haar fotoproject Love Child. Het project legt de zoektocht naar alternatief of alleenstaand ouderschap vast in een fotoboek en tentoonstellingen.

Het Interview met Theo Bosboom door Marc Prüst gaat in op de onverwachte kanten van de natuur. Na een carrière als advocaat is Theo nu professioneel fotograaf van wie regelmatig beelden worden gepubliceerd in tijdschriften als National Geographic, BBC Wildlife magazine en Outdoor Photography. Hij ontving eerder de BBC Wildlife photographer of the year en de Zilveren Camera. De herfst komt nu ook binnen met de beelden op de projectieschermen van De Zwijger, terwijl Theo vertelt over zijn passie voor onderwaterfotografie: ‘hoe de vis de herfst beleeft’. Het is een ode aan de verwondering over een andere wereld waar het nu ook herfst is, maar die we niet kennen.

De laatste pitcher is Louise Honee Zij vraagt aandacht voor haar onderzoek naar de vergane glorie van de mijnindustrie: McDowell County, West Virginia. Wat zijn de dromen van de kinderen en jonge mensen die opgroeien in een desolate omgeving en opgezadeld worden met een verleden dat niet meer bestaat? Haar focus ligt op het contrast tussen de onschuldige zachtheid van deze jongeren en de harde rauwe, afgebrokkelde omgeving waarin zij zich bevinden.

Het laatste interview voor de pauze neemt Marc Prüst af met Oscar Castillo. Deze Venezolaanse fotograaf kreeg een Magnum Foundation Grant voor zijn werk over religie in Frankrijk. In interviews, video en fotografie onderzocht hij de verschillende benaderingen met betrekking tot de Islam. Een interactieve website over het project is hier te vinden. Werkend aan grootschalige projecten over sociale conflicten, geweld en misdaad in de stedelijke omgeving is hij nu bezig in Barcelona, waar de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging ten strijde trekt nadat een referendum omtrent een eventuele afscheiding van Spanje door de regering is verboden. Voor Castillo staat integriteit en eerlijkheid en het nemen van verantwoordelijkheid voorop. Zijn werk moet onderdeel zijn van de brede discussies over sociale verandering.

Na de pauze maakt Volkskrant beeldredacteur Frank Schallmaier ons blij met een geweldige beeldcolumn. Ditmaal over de financiële sector met in de hoofdrol Peter Tuchman, Wall Street’s most photographed trader, en diens ego-georiënteerd petjes-syndroom.

De beeldcolumn wordt gevolgd door een Interview van Evita de Roode met Sanne De Wilde. Zij studeerde in 2012 af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Haar afstudeerproject, het boek The Dwarf Empire (2012) won de Photo Academy Award 2012. In 2013 won ze met haar reeks portretten van albino’s in Samoa de Nikon Press award voor Young Promising Photographer. De British Journal of Photography selecteerde haar in 2014 als een van ‘the best emerging talents from around the world’. Momenteel werkt ze als freelance fotograaf voor de Volkskrant. Zij vertelt over haar project The Island of the Colourblind, gebaseerd op het werk van Oliver Sacks over de kleurenblinde bewoners van het eiland Pingelap. Het project is een logisch vervolg op de eerdere projecten gezien haar fascinatie voor de vraag hoe het genetisch materiaal en de veranderingen die daarin kunnen plaatsvinden ons leven vormgeeft. Haar boek The Island of the Colourblind is nu te koop.

Dirk Jan Visser gaat in zijn gesproken column in op het streven naar een verdienmodel voor innovatie. Met als conclusie dat die er niet is, aangezien de fotograaf/kunstenaar in het woud van ‘aanvraag-eisen’ binnen de diverse fondsen zijn identiteit, handschrift, beeldtaal en stijl verliest. Voor een innovatief project - wil dat bij financiers kans van slagen hebben - is naast technische toepassingen een heel team nodig, waarbij de initiator veelal de sluitpost van de begroting is.

De avond wordt afgesloten door Jamie Hawkesworth een jonge Engelse fotograaf en één van de meest visionaire modefotografen van het moment. Alleen is het labeltje modefotograaf niet helemaal op zijn plaats. Zijn werk houdt het midden tussen mode-, documentaire- en portretfotografie. Jamie begon tijdens zijn studie forensische wetenschappen met het vastleggen van gereconstrueerde plaats delicten en switcht niet veel later naar een fotografie-opleiding aan dezelfde universiteit. Hij fotografeert vanuit een ontwapenende nieuwsgierigheid voor het particuliere, het vreemde en het schone in het dagelijks leven. Zijn karakteristieke editorials zijn onder meer gepubliceerd in The New York Times Style Magazine, Vogue US/UK/Paris en W. Na zijn afstuderen maakte Hawkesworth een serie verfijnde en empathische afbeeldingen van de architectuur en inwoners van Noord-Engeland. Als lid van het Preston is My Paris-collectief maakte hij foto’s en een korte film voor zijn project Preston Bus Station, die vervolgens werden tentoongesteld als een installatie in het betreffende busstation. Zijn eerste boek over dit project verschijnt binnenkort en is tijdens de tentoonstelling in Huis Marseille, die loopt van 9 september tot 3 december, te koop. Zijn benadering van de discipline, gebaseerd op het subtiele en speelse erfgoed van de Britse documentaire fotografie, staat centraal tijdens deze editie van De Donkere Kamer.

De pitch wordt gewonnen door Rosa Verhoeve. Het is al ruim over tienen wanneer we de grote zaal verlaten: op naar de borrel!

Verslag Tine Wilde
Foto's Simone Henken